Vlotwateringbrug

De Vlotwateringbrug kruist in het noorden van het plangebied de Vlotwatering en sluit vervolgens aan op de fietstunnel nabij 'De Westlandse Druif', die de provinciale weg (N211) ongelijkvloers kruist. De brug is er niet alleen voor fietsers en voetgangers, maar krijgt ook een belangrijke ecologische functie. Uit onderzoek is namelijk gebleken dat de Vlotwatering en omgeving belangrijk zijn als foerageergebied en vliegroute voor vleermuizen.

Omdat beton een stabiel en aangenaam klimaat vormt voor vleermuizen, was een betonconstructie de wens voor het maken van het brugontwerp. Een complexe bekisting, vanwege de sterk meanderende vorm van het fietspad, in het horizontale vlak en de benodigde hellingen in verticale zin vormde een belangrijk aandachtspunt voor de uitwerking van de constructie. De constructie bestaat uit een kronkelend brugdek van 35 cm dik beton, waarop diagonaal een rechte betonnen drukboog van 60 cm hoog (geïntegreerd met het brugdek zelf) is geplaatst. De totale constructie is daarmee niet hoger dan 60 cm, bij een vrije overspanning van 22,3 meter. Onder de drukboog en het brugdek hangt een niet constructieve laag van lichtbeton (10 tot 35 cm) waar groeven van verschillende dieptes zijn aangebracht waar de vleermuizen in de zomer kunnen verblijven. In één van de landhoofden is een bunker gemaakt waar de vleermuizen de winter kunnen doorbrengen. Om de kans van slagen van deze vleermuisbrug zo groot mogelijk te maken is er vanaf het begin van het ontwerp een vleermuisdeskundige bij betrokken.

Aan de Westzijde van de brug is gekozen voor houten lamellen als balustrade. Aan de Oostzijde vormt traditioneel metselwerk de afscheiding. De ruimte tussen halfsteens muren is alsnog ook voor de vleermuizen bereikbaar gemaakt.