Het Maritiem en Jutters Museum


Betrokken partijen

Constructie adviseur:

Pieters Bouwtechniek

Opdrachtgever:

Maritiem en Jutters Museum, Oudeschild (Texel)

Architect:

Mecanoo architecten, Delft

Hoofdaannemer:

De Geus en Duin Bouwbedrijf V.O.F., Oudeschild

Installatie adviseur:

Peter Prins Woerden, Woerden

Bouwmanagement:

ABC management groep, Amsterdam

Projectdata

Start ontwerp - Oplevering:

2007 - 2012

Omvang:

1200 m2 BVO

Locatie:

Oudeschild

Voor het Maritiem en Jutters Museum op Texel heeft Mecanoo Architecten een entreegebouw ontworpen. De gevel van het gebouw is zo transparant mogelijk en voorzien van een houten lattenframe als licht- en zonwering. De vorm van de latten refereert aan de houten huizen en schuren op het eiland.

Het gebouw bestaat uit twee bovengrondse bouwlagen en een kelder. Op de begane grond ligt de entree en het museumcafé. De eerste verdieping is een open tentoonstellingsruimte. In het ontwerp van het dak zijn onregelmatige, aaneengeschakelde puntdaken voorzien. Het dak heeft vier bergen en drie dalen met een totaal grondoppervlak van 15 bij 20 meter.

De constructieve uitdaging van de dakconstructie ligt in de ondersteuning en de stabiliteit. Voor een maximaal kolomvrije tentoonstellingsruimte mocht het dak maar op twee assen worden ondersteund. Om de vorm van het dak stabiel en stijf te maken zijn de meest belaste hoeken momentenvast verbonden.

De stabiliteit van de bovenbouw is zonder verticale windverbanden of schoren gerealiseerd. De gehele dakconstructie heeft alleen een vast punt t.p.v. een betonkern op de zijgevel. Door de knikken in het dak zijn de schijfwerkingskrachten in het dak niet eenvoudig te bepalen. Om de vervormingen en krachten te bepalen is een 3D berekeningsmodel gemaakt. Ondanks de hoge windbelasting op Texel, er moet met de hoogste windbelasting van Nederland gerekend worden, wijzen de 3D-modellen een minimum aan vervormingen uit. Door het model zijn de maatgevende knopen bepaald, hier zijn momentvaste verbindingen gemaakt. In dwarsrichting zijn de niet maatgevende knopen scharnierend uitgevoerd om op het werk de montage te vereenvoudigen.

De staalconstructie is uiteindelijk door het akoestische plafond en de tweede schil van hergebruikte verzaagde hardhouten damwanden verborgen. De excentrieke vorm blijft een kunstwerk op zich en maakt van de tentoonstellingsruimte een bijzondere belevenis.