Fietsbrug Heerhugowaard

De fietsbrug over de N242 in Heerhugowaard slingert zich als een slang over de provinciale weg. Dankzij het gebruik van in het werk gestort beton en een balusterloos hekwerk vormt de brug een bijzonder vloeiende lijn. Bovendien behoeft de brug nauwelijks onderhoud.  

Heerhugowaard wilde een fietsbrug over de N242, een belangrijke toegangsweg voor de stad, om het stadscentrum en het station te ontsluiten richting onder meer nieuwbouwlocatie Broekhorn. 

Bij het bepalen van de route speelden behalve zichtbaarheid van de bedrijven aan de Nijverheidsstraat, pal naast de brug, ook gebruikerscomfort en het beschikbare budget een grote rol. Dit leidde tot een min of meer symmetrisch tracé van 150 meter, met een haarspeldbocht aan weerszijden van de N242. De hellingen zijn redelijk steil, maar acceptabel voor fietsers, mede doordat het brugdek in de bochten vlak is waardoor rustplateaus ontstaan. 

Qua vormgeving stond de ontwerpers een zo slank, transparant en vloeiend mogelijk geheel voor ogen. Geen brugdek met om de zoveel meter een naad die het geheel opbreekt, geen woud van palen. Ook de standaardoplossing van pijlers met kespen was ongewenst. Samen met de constructeur Pieters Bouwtechniek zocht ipv Delft naar een oplossing die niet alleen constructief gezien slim was, maar die ook zorgde voor een vloeiend resultaat met mooie vormgeving. Al snel bleek in het werk gestort beton het meest geschikt. 

Toch was een volledig in het werk gestorte brug niet mogelijk. De 24 meter lange hoofdoverspanning boven de N242 moest prefab uitgevoerd worden, omdat de weg anders weken lang zou moeten worden afgesloten om het storten van het brugdek mogelijk te maken. Ook was het de uitdrukkelijke wens van de provincie dat er boven de weg geen onderhoud nodig zou zijn. Zo is het uiteindelijk een grotendeels in het werk gestorte brug geworden met een onderhoudsvrij prefab middendeel. 

 Cement schreef een artikel  over de brug.